Historia konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny m/14 był używany przez siły zbrojne Norwegii.
Zaprojektował go John Moses Browning. Prawa do jego produkcji posiadała amerykańska firma Colt’s Patent Fire Arms Manufacturing Co. w Hartford, stan Connecticut oraz belgijskie zakłady Fabrique Nationale d’Armes de Guerre w Herstal.
Pierwsze 400 egzemplarzy Norwegia zakupiła dla swojej marynarki wojennej u amerykańskiego producenta w 1912 roku. W styczniu 1915 roku za kwotę 25 tysięcy koron norweskich po porozumieniu z Coltem i FN zakupiono licencję (w dokumentach licencyjnych firma FN nazywała ten pistolet jako „Model 1912”) i w 1917 roku rozpoczęto ich produkcję w norweskich zakładach Kongsberg Våpenfabrikk w Kongsberg. Początkowo nosiły one oznaczenie Colt 11,25 mm Automatisk pistol M/1912.
Po wyprodukowaniu pierwszych 500 egzemplarzy dokonano kilku zmian technologicznych upraszczających konstrukcję i od pistoletu z numerem seryjnym 501 oznaczano je jako Colt 11,25 mm Automatisk pistol M/1914. Łącznie w latach 1914-1946 wyprodukowano około 33.000 egzemplarzy (w tym ok. 8.300 podczas niemieckiej okupacji).
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Wysokość: Szerokość: Długość lufy: Długość linii celowniczej: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
11,25 mm 11,25×23 (.45 ACP) bez magazynka 1.154 g 217 mm 140 mm 32 mm 127 mm 165 mm magazynek na 7 naboi praktyczna 14 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię krótkiego odrzutu lufy, z ryglowaniem zamka za pomocą dwóch występów na górnej powierzchni lufy, wchodzących w odpowiednie opory ryglowe w zamku. Tylna część lufy związana z komorą zamkową za pomocą łącznika na 2 osiach poziomych, z których jedna jest nieruchoma. Lufa gwintowana, zaopatrzona w 6 lewoskrętnych bruzd o skoku 406 mm. Mechanizm uderzeniowy z kurkiem zewnętrznym. Mechanizm spustowy z przerywaczem, bez mechanizmu samonapinania (SA – Single Action). Samoczynny bezpiecznik chwytowy (umieszczony w tylnej części rękojeści, wciskany przy mocnym ujęciu broni przez strzelca) uzupełnia nastawny bezpiecznik skrzydełkowy (umieszczony po lewej stronie szkieletu) oraz ustawienie zewnętrznego kurka na zębie bezpieczeństwa, blokującym częściowo napięty kurek.
Zasilanie broni w amunicję za pomocą jednorzędowego magazynka pudełkowego wkładanego do chwytu. Pusty magazynek ma masę 71 g. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek pozostawał w tylnym położeniu.
Zastosowano celownik szczerbinkowy ze stałą nastawą, współpracujący z muszką umieszczoną nad wylotem lufy.
Broń składa się z 42 części i podzespołów. Początkowo metalowe elementy były oksydowane na kolor niebieski, a potem parkeryzowane na kolor ciemnoszary. Okładziny rękojeści drewniane.
Amunicja:
Produkcją amunicji zajmowały się norweskie zakłady Raufoss Ammunisjonsfabrikk w Raufoss (obecnie znane jako Nammo AS – bicia na dnie łuski RA). Naboje pakowano po 28 sztuk w kartonowe opakowania.
Zwykła Skarpe patroner til 11,25 mm automatisk pistol m/14
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
32 mm 15,8 mm 19,2 g 13 g ok. 0,4 g 253 m/s praktyczna 50 m |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia amunicja otrzymała oznaczenie 11,25 mm Pistol Patrone 632 (n).
Ślepa Lose patroner til 11,25 mm automatisk pistol m/14
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: |
32 mm 15 mm 7 g 0,4 g ok. 0,6 g |
Używane do celów szkoleniowych ślepe naboje z drewnianym pociskiem (wydrążonym w środku), który rozpadał się po opuszczeniu lufy. W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia amunicja otrzymała oznaczenie 11,25 mm Pistolenplatzpatrone 639 (n).
W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia otrzymał oznaczenie Pistole 657 (n).
