Historia konstrukcji:
Armata przeciwlotnicza opracowana przez kapitanów Sverre Selmera oraz M. R. Hagema i produkowana w norweskich zakładach Kongsberg Våpenfabrikk w Kongsberg. Prototyp ukończono w 1932 roku, a dostawy dział seryjnych trwały od 1936 roku. Łącznie wyprodukowano 8 egzemplarzy.
Zastosowanie:
W 1940 roku 4 działa stacjonowały w Raufoss (2 dwudziałowe baterie), a pozostałe 4 działa broniły Oslo.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
75 mm 75x603R na stanowisku 1.960 kg, w transporcie 2.300 kg 3.375 mm od 0° +85° 360° 12 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana o 28 prawoskrętnych zwojach (gwint progresywny), była zaopatrzona w hamulec wylotowy. Zastosowano zamek klinowy o ruchu poziomym. Hydrauliczny opornik i pneumatyczny powrotnik umieszczone pod lufą. Dwa odciążacze sprężynowe umieszczone skośnie pod oporopowrotnikiem. Przyrządy celownicze i mechanizmy naprowadzania umieszczono po obu stronach lufy i były one przystosowane do współpracy z aparatem centralnym Gamma. Działo było posadowione na łożu cokołowym opierającym się na trzyogonowej podstawie krzyżowej, charakteryzowało się bardzo niską linią ognia. Na czas transportu działo umieszczono na dwukołowym wózku z amortyzowanym zawieszeniem w postaci dwóch metalowych kół z nawulkanizowaną warstwą gumy, a złączone razem ogony podczepiano do holującego samochodu ciężarowego Ford. Holowanie po drogach z prędkością do 30 km/h. Obsługa liczyła 9 osób.
Amunicja:
Stosowano amunicję scaloną.
Przeciwlotnicza
| Masa pocisku: Masa materiały miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność pionowa: Donośność pozioma: |
6,7 kg 0,525 kg 750 m/s 9.700 m 15.000 m |
Pocisk typu HE z głowicowym zapalnikiem czasowym o zwłoce nastawianej przed strzałem.
