Historia konstrukcji:
Pierwsze włoskie radary zostały opracowane przez profesorów Ugo Tiberio i Nello Carrara. Pierwszy z nich pracował nad tym zagadnieniem od 1931 roku pod nazwą „Radio-Detector-Telemetro” (RDT) a następnie „Radiotelemetri” (RaRi) kontynuujac badania Marconiego. W swoich pracach zastosował metodę modulacji częstotliwości i impulsowy proces pracy, podobnie do konstrukcji opracowanych w tym samym czasie w Niemczech, Wielkiej Brytanii i USA. Nello Carrara zajmował się głównie aspektami technicznymi (np. generatorem fal).
Na podstawie szczegółowego raportu nad postępem prac w 1936 roku przystąpiono do budowy pierwszego radaru E.C. 1 (pracował na fali ciągłej), a w 1937 roku jego nowej wersji E.C. 1-bis oraz E.C. 2 (impulsowy). Ich badania były obiecujące, ale nie znalazły uznania wojskowych m.in. ze względu na wysoki koszt i niewielki zasięg wykrywania.
W 1939 roku powstał pierwszy prototyp radaru E.C. 3 na którym to opierały się oba modele włoskich radarów używanych podczas wojny.
Impulsem przyspieszającym wdrożenie do służby radarów był nocny pogrom floty włoskiej koło przylądka Matapan (28-29 marca 1941 roku), którye efektem było niezwłoczne złożenia zamówienia na radary. Zakłady SAFAR (Società Anonima Fabbricazione Apparecchi Radiofonici) w Mediolanie otrzymały zamówienie na wyprodukowanie 50 egzemplarzy radarów „Gufo”.
Zastosowanie:
Prototypowy egzemplarz zamontowano w 1941 roku na okręcie Carini. Do kapitulacji Włoch we wrześniu 1943 roku poza prototypem dostarczono tylko 12 egzemplarzy seryjnych tych radarów, które zostały zamontowane na pokładzie następujących okrętów: Littorio, Vittorio Veneto, Roma, Carabiniere, Pancaldo, Fuciliere, Urania, Scipione, Eugenio di Savoia, Montecuccoli, Velite, Dardo.
Dane techniczne:
| Częstotliwość pracy: Długość fal radiowych: Moc impulsu: Czas trwania impulsu: Zasięg: |
400 – 750 MHz 75 – 40 cm 1 kW 4 μs cele morskie ok. 12 km |
Opis konstrukcji:
Radar impulsowy pracujący na falach decymetrowych. W nadajniku wykorzystano triody typu 1628, natomiast w odbiorniku zastosowano lampy typu Acorn RCA 955. Lampy od 1935 roku produkowały zakłady FIVRE (Fabbrica Italiana Valvole Radio Elettriche) – ich budowa została zainicjowana przez Reggia Marina.
Zastosowano oddzielne anteny, nadawczą i odbiorczą, które zostały umieszczone jedna nad drugą.
