Historia konstrukcji:
Ręczny karabin maszynowy 6,5 mm Lett maskingevær M/1914 był używany przez siły zbrojne Norwegii.

Został opracowany w duńskich zakładach Compagnie Madsen A/S z Kopenhagi.

Na potrzeby sił zbrojnych Norwegii zakupiono 278 egzemplarzy u duńskiego producenta: 179 egzemplarzy dla wojsk lądowych (Hæren) oraz 99 egzemplarzy dla oddziałów marynarki wojennej (Marinen).

Na podstawie licencji podjęto produkcję w norweskich zakładach Kongsberg Våpenfabrikk w Kongsberg. W latach 1914-1922 wyprodukowano 704 egzemplarze, które nosiły identyczne oznaczenie jak egzemplarze importowane, czyli 6,5 mm Lett maskingevær M/1914.

Następnie w latach 1922-1932 wyprodukowano kolejne 2.595 egzemplarzy, które otrzymały oznaczenie 6,5 mm Lett maskingevær M/1922.

Dane techniczne (wersja importowana):

Dane techniczne (wersja produkowana na podstawie licencji):

Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię krótkiego odrzutu lufy. Zamek jest ryglowany przy strzale za pomocą trzona zamocowanego wahadłowo w suwadle, na osi poziomej, prostopadle do osi lufy. Dodatkowo zastosowano mechanizmu pomocnicze: pierwszy usuwający łuskę po strzale i drugi podający nabój z magazynka do lufy. Lufa chłodzona powietrzem (osłonięta płaszczem zaopatrzonym w długie podłużne otwory dla polepszenia chłodzenia), zaopatrzona w 4 prawoskrętne bruzdy o skoku 200 mm. Magazynek pudełkowy dostawiany od góry komory zamkowej, a puste łuski wyrzucane do dołu. Kolba drewniana.

Amunicja:
Produkcją amunicji zajmowały się norweskie zakłady Raufoss Ammunisjonsfabrikk w Raufoss (obecnie znane jako Nammo AS – bicia na dnie łuski RA). Pakowana po 10 naboi w papierowe opakowanie, które było przewiązywane sznurkiem.

Zwykła 6,5 mm skarpe geværpatrone

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. W służbie niemieckiej amunicja ta otrzymała oznaczenie 6,5 mm Patrone 152 (n).

W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia broni tej przydzielono oznaczenie 6,5 mm Maschinengewehr 101 (n) dla egzemplarzy importowanych, natomiast dla egzemplarzy produkcji norweskiej 6,5 mm Maschinengewehr 102 (n) dla modelu M/1914 oraz 6,5 mm Maschinengewehr 103 (n) dla modelu M/1922.

Źródła:

Folke Myrvang, Tom Flatby „Norske mitraljøser og maskingeværer Hotchkiss, Madsen og Colt”, wyd. Bokmål, 2008 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945” wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Andrzej Konstankiewicz „Broń strzelecka Wojska Polskiego 1918-1939”, wyd. MON, 1986 r.