| Masa: | 2052 kg |
| Ładowność: | 750 kg |
| Wymiary: | 4495 x 2007 x 1803 mm, prześwit 279 mm |
| Układ napędowy: | 4×2 |
| Jednostka napędowa: | silnik 8-cyl. w układzie widlastym, zapłon iskrowy, |
| chłodzony cieczą, pojemność 3622 cm3, | |
| typu Ford 221 o mocy 85 KM przy 3800 obr./min | |
| Skrzynia przekładniowa: | 4 biegi do przodu plus wsteczny |
| Prędkość maksymalna: | na drodze 65 km/h |
Opis konstrukcji:
Samochód półciężarowy opracowany w brytyjskich zakładach Ford Motor Company Ltd. w Dagenham (filia amerykańskiego koncernu Ford Motor Company w Detroit). W latach 1939-1945 wyprodukowano około 60 tysięcy egzemplarzy.
Wersje:
W0T A GS – otwarte nadwozie z drewnianą skrzynią ładunkową bez pałąków do brezentowej osłony, ogólnego przeznaczenia (General Service),
W0T2B Van – otwarte nadwozie z drewnianą skrzynią ładunkową z pałąkami do brezentowej osłony (kwalifikowane jako Van),
W0T2C GS – jak wersja A ale z innym rodzajem przedniej szyby, ogólnego przeznaczenia (General Service),
W0T2D Van – jak wersja B ale z innym rodzajem przedniej szyby (kwalifikowane jako Van),
W0T2E GS – nowe nadwozie wprowadzone w 1943 roku zaopatrzone w drzwi oraz nową jednolitą szybę przednią (wcześniej stosowano niewielkie indywidualne szybki oddzielnie dla kierowcy i pasażera), drewniana skrzynia ładunkowa z pałąkami do brezentowej osłony, ogólnego przeznaczenia (General Service),
W0T2F GS – jak wersja E ale z metalową skrzynią ładunkową bez pałąków do brezentowej osłony, ogólnego przeznaczenia (General Service),
W0T2H GS – jak wersja E z drewniana lub metalowa skrzynią z pałąkami dla brezentowej osłony, ogólnego przeznaczenia (General Service).
Literę G pominięto w systemie oznaczeń wersji. Budowano także wersje specjalistyczne jak Light Machinery, Office, Wireless Light Warning i inne.
Opis konstrukcji:
Karosowany najczęściej ze skrzynią ładunkową (wysokość pojazdu z rozłożoną plandeką wynosiła 2286 mm), a dodatkowo występował jako ciężarowy furgon. Zawieszenie na sztywnych mostach amortyzowanych półeliptycznymi resorami piórowymi. Instalacja elektryczna o napięciu początkowo 6 V, a w późniejszych seriach 12 V.
Czterosuwowy silnik dolnozaworowy (sv). Średnica cylindra 77,79 mm, skok tłoka 95 mm, stopień sprężania 6,15:1. Sprzęgło suche jednotarczowe. Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową przekazywał napęd na koła tylnej osi. Hamulce mechaniczne bez wspomagania działały na wszystkie koła.
Źródła:
David Fletcher „British military transport 1829-1956”, wyd. The Tank Muzeum, 1998
David E. Jane „British military transport”, wyd. Almark Publishing Co. Ltd., 1978
