Historia konstrukcji:
Samolot myśliwski opracowany w holenderskich zakładach N.V. Nederlandsche Vliegtuigenfabriek (Fokker) w Amsterdamie. Oblot prototypu miał miejsce 27 listopada 1931 roku.
Napęd nowego samolotu stanowił silnik widlasty Curtiss V-1570 „Conqueror”. 18 stycznia 1935 roku ustanowiono na takim samolocie rekord wysokości lotu – maszynę pilotował porucznik René Wittert van Hoogland.
W sierpniu 1932 roku Holandia zakupiła dla sił powietrznych armii Luchtvaartafdeeling (LVA) 10 samolotów. 8 z nich było napędzanych przez w silnik Rolls-Royce „Kestrel” IIS (numery ewidencyjne od 201 do 208 – dostawy między sierpniem a grudniem 1933 roku), na jednym egzemplarzu zabudowano silnik Hispano-Suiza 12 XBrs (numer ewidencyjny 210 – dostarczony 16 lutego 1934), a na ostatnim silnik Lorraine „Petrel” 12Hfrs (numer ewidencyjny 209 – dostarczony 1 marca 1934). W 1936 roku przebudowano także prototyp samolotu zabudowując silnik Rolls-Royce „Kestrel” IIS (numer ewidencyjny 211). W 1938 roku silniki Rolls-Royce „Kestrel” IIS otrzymały także maszyny o numerach 209 oraz 210.
Zastosowanie:
W 1940 roku 7 maszyn pełniło funkcję maszyn do zawansowanego treningu walki powietrznej dla pilotów myśliwskich.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
1 osoba 1.070 kg 1.450 kg 9,60 m 7,25 m 3,10 m 20,00 m2 1 silnik 12-cyl. w układzie widlastym, chłodzony cieczą, typu Rolls-Royce „Kestrel” IIS o mocy 585 KM przy 3000 obr./min 356 km/h na wysokości 4.000 m 7.700 m 600 km 2 km Vickers M.18 No. 2 kal. 7,9 mm |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy dwupłat konstrukcji mieszanej. Pilot zajmował miejsce w otwartej kabinie z wiatrochronem.
Stałe podwozie francuskiej firmy Messier w układzie klasycznym z dwoma szeroko rozstawionymi amortyzowanymi kołami głównymi oraz metalową płozą ogonową.
Silnik widlasty napędzał dwułopatowe drewniane śmigło o stałym skoku. Zbiornik paliwa mieścił 260 litrów benzyny, natomiast oleju miał pojemność 20 litrów.
Uzbrojenie stałe stanowiły dwa karabiny maszynowe Vickers kalibru 7,9 mm zabudowane w kadłubie nad silnikiem, które z wykorzystaniem synchronizatora prowadziły ogień przez krąg śmigła.
