Historia konstrukcji:
Samochód terenowy V. 15 R został opracowany w 1938 roku we francuskich zakładach Société Laffly w Asnières. W modelu tym wykorzystano te same rozwiązania jak w ciągniku artyleryjskim Laffly V. 15 T. Pojazd ten był przeznaczony dla jednostek rozpoznawczych. Względem bliźniaczego modelu zastosowano lżejsze i przestronniejsze w części tylnej nadwozie (nie było potrzeby pomieszczenia zasobników amunicyjnych), a inne przełożenia skrzyni biegów pozwalały na osiąganie wyższej prędkości maksymalnej. Ze względu na obciążenie zakładów Laffly, gdzie powstało 100 egzemplarzy, produkcję seryjną pojazdu podjęto także w zakładach La Licorne (zamówienia na 1.386 egzemplarzy). W 1940 roku na stanie sił zbrojnych Francji znajdowały się tylko 63 pojazdy (?) tego typu.
Dane techniczne:
| Liczba miejsc: Masa: Ładowność: Wymiary: Rozstaw osi: Rozstaw kół: Układ napędowy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: |
5 2.150 kg 450 kg 4.250 x 1.800 x 1.850 mm, prześwit 300 mm 2.145 mm przód 1.504 mm / tył 1.514 mm 4×4 silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 2.312 cm3, typu Hotchkiss o mocy 56 KM przy 3.200 obr./min 4 biegi do przodu plus wsteczny, terenowy reduktor na drodze 79 km/h |
Opis konstrukcji:
Zastosowano całkowicie otwarte czterodrzwiowe nadwozie, które w razie niesprzyjających warunków atmosferycznych było przykrywane brezentowym dachem, natomiast na otworach drzwiowych rozpinano brezentowe boczki. Przednia szyba składana w kierunku na maskę. Nadwozie jest umieszczone na stalowej ramie nośnej. Niezależne zawieszenie kół przednich na sprężynach śrubowych, natomiast tylnej osi na półeliptycznych resorach piórowych. Instalacja elektryczna o napięciu 6 V.
Czterosuwowy silnik górnozaworowy (ohv). Średnica cylindra 86 mm, skok tłoka 99,5 mm. Zastosowano gaźnik typu Solex. Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową i rozdzielczą przekazuje napęd na wszystkie koła. Hydrauliczny układ hamulcowy działa na wszystkie koła, natomiast mechaniczny hamulec pomocniczy (ręczny) działa na koła tylne.
Stosowano opony rozmiaru 200 x 40. Dla poprawienia mobilności zastosowano także niewielkie pomocnicze koła rozmiaru 420×150 umieszczone pod przednią częścią przedziału silnikowego oraz pomiędzy osiami na wysokości miejsca kierowcy, które pomagały podczas przekraczania poprzecznych nierówności terenu zapobiegając zawieszeniu pojazdu na podłodze.
