Historia konstrukcji:
Pojazd trzykołowy Le Tricar FN T3 został opracowany w belgijskich zakładach Fabrique Nationale d’Armes de Guerre w Herstal. Powstał ze skrzyżowania przedniego widelca i silnika motocykla M12 z tylnym mostem typu samochodowego, przykrytym dużą skrzynią ładunkową. Większa ładowność została wykorzystywana do stworzenia lekkich pojazdów transportowych zaopatrujących jednostki w amunicję i inne zaopatrzenie, pojazdów warsztatowych dla jednostek motocyklistów oraz do transportu 4 żołnierzy. Przyjęty na uzbrojenie belgijskich sił zbrojnych w 1939 roku. W latach 1938-1940 wyprodukowano 331 egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Masa własna: Ładowność: Skrzynia ładunkowa: Długość: Szerokość: Prześwit: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zbiornik paliwa: |
495 kg 550 kg lub 5 żołnierzy 2.200 x 1.360 mm 3.300 mm 1.600 mm 210 mm silnik 2-cyl., chłodzony powietrzem, pojemność 992 cm3 , o mocy 22 KM przy 4.000 obr./min 4 biegowa, bieg wsteczny, reduktor na drodze 75 km/h 10 l |
Opis konstrukcji:
Zbiornik paliwa typu siodłowego. Rama pojazdu wykonana ze spawanych rur stalowych. Napęd tylnych kół za pośrednictwem sztywnego mostu zawieszonego na dwóch eliptycznych resorach.
Silnik 4-suwowy w układzie boxer opracowany w zakładach FN. Średnica cylindra wynosiła 90 mm, skok tłoka 90 mm. Zastosowano gaźnik typu AMAL z gardzielą o średnicy 33 mm. Chwyt powietrza z filtrem był umieszczony wysoko dla zapobieżenia zalewania go wodą podczas dynamicznej jazdy terenowej. Podobnie uszczelniona została cała instalacja elektryczna, a układ wydechowy został odpowiednio wygięty i jego wylot znajdował się na wysokości 80 cm. Cechy te podnosiło możliwości brodzenia w płytkich przeszkodach wodnych o głębokości 50 cm. Suche sprzęgło sterowane ręcznie. Skrzynia przekładniowa czterobiegowa z terenowym reduktorem. Napęd przekazywany na tylny most za pomocą wału Kardana. Stosowano ogumienie z bieżnikiem terenowym.
