Historia konstrukcji:
System uzbrojenia pokładowego SG 116 „Zellendusche” używany przez Luftwaffe, siły powietrzne Niemiec.
Nowo opracowaną broń opracowano na bazie balistyki zmodyfikowanej lufy oraz amunicji od lotniczego działa pokładowego 3 cm MK 103. Po przeprowadzeniu testów zaniechano dalszych prac.
Zastosowanie:
Fw 190 – trzylufowy zestaw umieszczony w kadłubie za kabiną pilota.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość całkowita: Długość lufy: |
30 mm 32 kg (broń załadowana) 1.600 mm 1.338 mm |
Opis konstrukcji:
Broń jednostrzałowa, bezodrzutowa. Lufa stalowa, gwintowana. Komora nabojowa połączona gwintem, rozłączana na ziemi dla załadowania nowego naboju.
Amunicja:
Zastosowano pocisk używany przez lotnicze działo pokładowe 3 cm MK 103. Ładunek miotający umieszczono w kartonowej łusce, który jest inicjowany spłonką pobudzaną elektrycznie.
Odłamkowo-burząca
| Długość naboju: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
298 mm 780 g 315 g 135 g Nz.R.P. (2,8×2,6/0,5) 860 m/s |
Pocisk typu HE z cienkościennym korpusem wypełnionym materiałem wybuchowym, który jest inicjowany głowicowym zapalnikiem uderzeniowym.
