Transporter opancerzony Ελαφρό άρμα αναγνωρίσεως Universal Carrier

Transporter opancerzony Universal Carrier
Transporter opancerzony Universal Carrier

Historia konstrukcji:
Transporter opancerzony Universal Carrier został opracowany w brytyjskich zakładach Vickers-Armstrongs Ltd. w Londynie. Pierwowzór w postaci modelu D50 powstał w 1934 roku. Po początkowej specjalizacji pojazdów w postaci dedykowanych transporterów takich jak Bren Carrier, Scout Carrier, Cavalary Carrier postanowiono w 1940 roku wdrożyć do masowej produkcji w wielu brytyjskich zakładach zunifikowany model Universal Carrier.

Po włoskiej agresji 28 października 1940 roku Grecja otrzymała pomoc wojskową od Wielkiej Brytanii, która obejmowała między innymi także dostawę 94 pojazdów tego typu.

Dane techniczne:

Załoga:
Masa:
 
Wymiary:
Szerokość gąsienic:
Jednostka napędowa:
 
 
Skrzynia przekładniowa:
Prędkość maksymalna:
Zbiornik paliwa:
Zasięg:
Uzbrojenie:
Opancerzenie:
3-4 osoby
własna 3.254 kg,
bojowa 3.812 kg
3.657 x 2.057 x 1.578 mm, prześwit 203 mm
241 mm
8-cyl. w układzie widlastym, chłodzony cieczą,
zapłon iskrowy, pojemność 3.622 cm3,
typu Ford 221 o mocy 85 hp przy 3.800 obr./min
5 biegów do przodu plus wsteczny
na drodze 48 km/h
91 litrów
na drodze ok. 260 km
brak stałego
od 6,35 do 10,2 mm

Opis konstrukcji:
Nadwozie wykonane z blach pancernych przynitowanych do stalowych kątowników. Zawieszenie typu Horstmann obejmowało 6 kół nośnych z gumowym bandażem, z amortyzacją za pomocą podłużnych wahaczy zaopatrzonych w ukośne sprężyny śrubowe. Górny bieg gąsienicy podtrzymywały dwie ogumione rolki. Skręt o dużym promieniu realizowano za pomocą mechanizmu odchylającego poprzecznie środkowy wózek jezdny (miał postać osi biegnącej przez całą szerokość pojazdu), natomiast przy zakrętach o małym promieniu stosowano dodatkowo hamulce boczne umieszczone przy kołach napędowych. Instalacja elektryczna o napięciu 6 V.

Czterosuwowy silnik dolnozaworowy (sv). Średnica cylindra 77,79 mm, skok tłoka 95 mm, stopień sprężania 6,15:1. Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową napędzał koła tylnej osi. Umieszczony pośrodku pojazdu silnik przekazywał napęd na tylny most typu samochodowego. Przed nim zajmował miejsce kierowca i strzelec (pomiędzy ich fotelami znajdowała się chłodnica wody z obiegiem powietrza wymuszonym wentylatorem), a po obu stronach silnika znajdował się przedział bojowy zajmowany przez pozostałych żołnierzy.