Historia konstrukcji:
Samochód terenowy G5 został opracowany w 1937 roku w niemieckich zakładach Daimler-Benz A.G. w Stuttgarcie. Nosił on oznaczenie fabryczne producenta W 152 i nazwę handlową Geländewagen 5 (skrót G5). W latach 1937-1940 wyprodukowano 378 egzemplarzy (produkcja w poszczególnych latach wynosiła: 1937 – 3 egz., 1938 – 79 egz., 1939 – 115 egz. oraz 1940 – 181 egz.), z których zdecydowana większość trafiła do odbiorców zagranicznych.

W 1938 roku Grecja zakupiła 44 egzemplarze.

Dane techniczne:

Opis konstrukcji:
Otwarte nadwozie było umieszczone na stalowej ramie nośnej. Zawieszenie kół niezależne na podwójnych wahaczach zaopatrzonych w sprężyny śrubowe i amortyzatory hydrauliczne. Zastosowano system skrętnych wszystkich czterech kół z możliwością odłączenia sterowania kół tylnych (minimalny promień skrętu wynosi 3,5 m, a z tylnymi kołami zablokowanymi 6 m). Instalacja elektryczna o napięciu 6 V, akumulator o pojemności 105 Ah.

Czterosuwowy silnik górnozaworowy (ohv). Średnica cylindra 82 mm, skok tłoka 95 mm, stopień sprężania 6,5:1. Zastosowano gaźnik Solex 30 BFLVS.

Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową i rozdzielczą (z samoczynną blokadą mechanizmu różnicowego) przekazywał napęd na wszystkie koła. Sprzęgło suche jednotarczowe.

Przełożenia skrzyni biegów:

1. bieg – 7,22
2. bieg – 4,82
3. bieg – 2,26
4. bieg – 1,18
5. bieg – 0,885

Hamulce hydrauliczne ze wspomaganiem działały na wszystkie koła (bębny hamulcowe), a mechaniczny hamulec ręczny działał na wał napędowy tylnych kół. Pojazd jest zaopatrzony w system centralnego smarowania sterowany pedałem umieszczonym na podłodze obok stanowiska kierowcy. Stosowano zaopatrzone w terenowy bieżnik opony rozmiaru 6.00-18” (koło zapasowe przewożone na tylnej ścianie bagażnika).