Historia konstrukcji:
Kołowy ciągnik P4/100 był produkowany seryjnie przez włoskie zakłady Fiat S.p.A. w Turynie (w marcu 1926 roku firma ta przejęła zakłady La Motomeccanica Brevetti Ing. Pavesi w Mediolanie). Inicjatorem koncepcji tego typu pojazdu jest inżynier Ugo Pavesi. Na początku lat 20-tych XX wieku model ten został przyjęty na uzbrojenie przez włoskie siły zbrojne oraz był oferowany na eksport.
Grecja zakupiła łącznie 224 egzemplarze, które były stosowane jako ciągniki dział artylerii polowej i przeciwlotniczej.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Wymiary: Układ napędowy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: |
kierowca + 5 osób obsługi 4.600 kg 4.100 x 2.100 x 1.450/2.400 mm (bez plandeki/z plandeką) 4×4 silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 4.720 cm3, o mocy 57 KM przy 1.500 obr./min 4 biegi do przodu plus wsteczny 22 km/h |
Opis konstrukcji:
Zastosowano otwartą kabinę załogi, która w warunkach niesprzyjającej pogody mogła być osłonięta brezentową plandeką. Umocowane przegubowo przednia i tylna część podwozia posiadały osobne ramy pozwalające na skręcanie pojazdu w płaszczyźnie poziomej oraz wzdłuż osi pojazdu. Zapewniało to stałą przyczepność wszystkich kół pojazdu. Niezależne zawieszenie kół na sprężynach spiralnych (po 2 na koło). W przedniej części znajdował się silnik ze skrzynią biegów, osiowym mechanizmem różnicowym (z możliwością ręcznej blokady), chłodnicą i zbiornikiem paliwa, a także fotele kierowcy i jego pomocnika, natomiast w tylnej części ulokowano miejsca dla 4 osób i wyposażenia podręcznego, a także osiowy mechanizmem różnicowy (z możliwością ręcznej blokady). Obie części spinał wał napędowy oraz układ kierowania obejmujący łukowate wieńce zębate, które w wyniku działania mechanizmu ślimakowego skręcały cały pojazd, zamiast samych kół. Pomocniczym w sterowaniu pojazdem rozwiązaniem były także osobne pedały hamulca oddzielnie dla lewej i prawej strony.
Czterosuwowy silnik górnozaworowy (ohv). Zastosowano koła dużej średnicy rozmiaru 150×1160 mm ze stalowymi szprychami (ustawionymi po stycznej do osi) i masywami z lanej gumy (dla zwiększenia przyczepności w piasku, błocie lub śniegu można było je zaopatrzyć w ostrogi).
