
Historia konstrukcji:
Torpeda Whitehead Model 5 opracowana w austro-węgierskich zakładach Whitehead w Fiume.
W 1900 roku Norwegia zakupiła partię torped tego typu. Pod koniec lat 20-tych XX wieku zostały nieznacznie zmodernizowane (zmieniono rodzaj materiału wybuchowego stosowanego w głowicy).
Zastosowanie:
W jednostkach obrony wybrzeża wyrzutnie trafiły na wyposażenie 2 baterii:

– Torpedobatteriet Nordre Kaholmen – bateria ukończona 15 lipca 1901 roku jako część kompleksu twierdzy Oscarsborg festning (fiord Oslofiord na wysokości cieśniny Drøbak), broniła dostępu do stolicy kraju Oslo. Podwójne wyrzutnie umieszczone w 3 komorach. Po załadunku torped do wnętrza metalowych stelaży całość była opuszczana 3 metry pod lustro wody i dopiero tam uruchamiano silniki torped na sprężone powietrze (wychylenie wyrzutni po 12,5 stopnia w każdą stronę od osi głównej). Magazyn mieścił zapas 9 torped. 8 kwietnia 1940 roku obowiązki dowódcy baterii otrzymał emerytowany oficer Kommandørkaptein Andreas Anderssen mieszkający w Drøbak (służbę przy wyrzutniach zakończył w 1927 roku), dokładnie po drugiej stronie cieśniny nad która była położona forteca.

– Torpedobatteriet Kvarven – bateria ukończona w 1902 roku na samym zakończeniu przylądka Kvarven nad fiordem Byfjorden, jako cześć kompleksu Kvarven Fort, który bronił dostępu do portu Bergen. Klasyczna wyrzutnia nadwodna z torpedami wyrzucanymi siłą sprężonego powietrza przechowywanego w ciśnieniowych butlach które doładowywano mechaniczną sprężarką. Wyloty wyrzutni wykuto w skale i wybetonowano.
Działania bojowe:
Po rozpoczęciu niemieckiej operacji zajęcia Norwegii 9 kwietnia 1940 roku 2 torpedy wystrzelone z baterii Kaholmen przypieczętowały los niemieckiego ciężkiego krążownika Blücher ostrzelanego wcześniej przez rozlokowane w okolicy działa artylerii nadbrzeżnej.
Dane techniczne:
Kaliber: Długość: Głowica bojowa: Prędkość: Zasięg: |
450 mm ok. 5.000 mm 118 kg TNT 29-31 w 600 m |
Opis konstrukcji:
W przedniej części głowica z zapalnikiem uderzeniowym, w centralnej części umieszczono zbiornik sprężonego powietrza, natomiast w tylnej części był umieszczony silnik napędzający umieszczoną na końcu kadłuba śrubę napędową. Kurs torpedy regulowany żyroskopem, natomiast zanurzenie mechanizmem hydrostatycznym.