Historia konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny P 24 (t) był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Zaprojektował go František Myška pracujący w czechosłowackich zakładach Česká zbrojovka a.s. w Pradze (fabryka w Strakonicach). Przyjęty na uzbrojenie czechosłowackich sił zbrojnych pod oznaczeniem Pistole vz. 24.
Po aneksji Czechosłowacji przez Niemcy w marcu 1939 roku przyjęty na uzbrojenie niemieckich sił zbrojnych.
W katalogu wzorów uzbrojenia otrzymał oznaczenie Gerät 1-2001.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Długość lufy: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
9 mm 9×17 Browning Short (.38 ACP) 670 g 152 mm 90,5 mm magazynek na 8 naboi praktyczna 16 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię krótkiego odrzut lufy, z ryglowaniem zamka poprzez jej obrót. Lufa gwintowana, zaopatrzona w 6 prawoskrętnych bruzd o skoku 200 mm. Mechanizm spustowy z zewnętrznym kurkiem, bez mechanizmu samonapinania (SA – Single Action).
Zasilanie broni w amunicję za pomocą jednorzędowego magazynka pudełkowego wkładanego do chwytu. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek pozostawał w tylnym położeniu.
Zastosowano celownik szczerbinkowy ze stałą nastawą na odległość 50 m, współpracujący z muszką umieszczoną nad wylotem lufy.
Okładziny rękojeści drewniane.
Amunicja:
Mosiężna łuska długości 17,3 mm, średnica dna 9,4 mm.
Zwykła
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
25 mm 12 mm 9,5 g 6 g 0,27 g 296 m/s praktyczna 35 m |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.
Przejęte czechosłowackie naboje Náboj vz. 22.
