Pistolet samopowtarzalny Pistole 27 (t)

Historia konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny P 27 (t) był używany przez siły zbrojne Niemiec.

Zaprojektował go František Myška pracujący w czechosłowackich zakładach Česká zbrojovka a.s. w Pradze (fabryka w Strakonicach). Przyjęty na uzbrojenie czechosłowackich sił zbrojnych pod oznaczeniem Pistole vz. 27.

Po aneksji Czechosłowacji przez Niemcy w marcu 1939 roku produkcję broni kontynuowano – pod niemieckim zarządem zmieniono jedynie nazwę producenta na Böhmische Waffenfabrik A.G. Wyprodukowano ok. 452 tysiące egzemplarzy.

W katalogu wzorów uzbrojenia otrzymał oznaczenie Gerät 1-2005.

Dane techniczne:

Kaliber:
Amunicja:
Masa:
Długość całkowita:
Długość lufy:
Zasilanie:
Szybkostrzelność:
7,65 mm
7,65×17SR Browning (.32 ACP)
690 g
158 mm
91 mm
magazynek na 8 naboi
praktyczna 16 strz./min

Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię odrzutu zamka swobodnego. Lufa gwintowana, zaopatrzona w 6 prawoskrętnych bruzd o skoku 200 mm. Mechanizm spustowy z zewnętrznym kurkiem, bez mechanizmu samonapinania (SA – Single Action). Bezpiecznik skrzydełkowy jest umieszczony po lewej stronie szkieletu.

Zasilanie broni w amunicję za pomocą jednorzędowego magazynka pudełkowego wkładanego do chwytu. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek pozostawał w tylnym położeniu.

Zastosowano celownik szczerbinkowy ze stałą nastawą na odległość 50 m, współpracujący z muszką umieszczoną nad wylotem lufy.

Okładziny rękojeści drewniane.

Amunicja:
Stosowano łuski mosiężne lub stalowe, długości 17,2 mm i średnicy dna 9,1 mm.

Naboje pakowano po 25 sztuk w kartonowe opakowania.

Zwykła Patron kal 7,65 (System Browning)

Długość naboju:
Długość pocisku:
Masa naboju:
Masa pocisku:
Masa ładunku miotającego:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
25 mm
12,1 mm
7,7 g
4,7 g
0,16 g
280 m/s
praktyczna 35 m

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.

Źródła:

Instrukcja D 158 „Behandlung der Handwaffen, des Maschinengewehrgeräts, der Panzerabwehrbüchsen sowie Kampfwagenkanonen bis 2,5 cm Kal. einschließlich bei Schnee, Kälte und Tauwetter”, 1941 r.

Instrukcja D 410 „Zusammenstellung der Inhaltszettel für Munition der Handfeuerwaffen und M.G. und Munitionsteile einschließlich der 2 cm Munition”, 1937 r.

Instrukcja D 443/1 „Kaliber-Einheiten der Munition für Handfeuerwaffen, M.G., Gr.W., 2 cm K., 3,7 cm K. und I.G.”, 1938 r.

Instrukcja H.Dv. 481/1 „Merkblatt für die Munition für Handfeuerwaffen und M.G.”, 1938 r.

Instrukcja H.Dv. 97/1 „Gerätliste”, 1943 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *