Historia konstrukcji:
Podczas wojny Australia importowała gotowe radary głównie z Wielkiej Brytanii oraz nieliczne z USA.
W obliczu groźby japońskiego ataku 7 listopada 1941 roku podjęto decyzję o zakupie brytyjskich stacji radarowych typu CD/CHL Mk. V oraz stacji radarowych typu ACO dla obrony północnego wybrzeża Australii bezpośrednio zagrożonego japońskimi atakami.
Pierwszy radar typu CD/CHL Mk. V został uruchomiony 10 stycznia 1942 roku w Sheppard Hill koło Newcastle (New South Wales).
Jedna z pierwszych stacji radarowych typu ACO (skrót od Advanced Chain Overseas) znalazła się w Toorbul na wyposażeniu posterunku Radio Station 210.
Dane techniczne:
| Częstotliwość: Moc impulsu: Zasięg: |
42,5 MHz 250 kW ok. 300 km |
Opis konstrukcji:
Ogólne parametry stacji ustępowały australijskim radarom typu AW i ich główną zaletą był duży zasięg. Sektor obserwacji wynosił około 120 stopni. System ten wykorzystywał dwa oddzielne drewniane maszty antenowe do nadawania i odbierania sygnału (produkowane przez australijskie zakłady A.E. Willis and Sons Pty. Ltd. w Sydney), nadajnik typu MB3, odbiornik typu RF7.
Przez krótki czas na terytorium Australii pracowały także amerykańskie stacje radarowe typu SCR-271 i dwa takie zestawy otrzymały obsługę australijską.
