Historia konstrukcji:
Radar wczesnego ostrzegania LW/AW Mk. II został opracowany w 1942 roku w australijskim instytucie Radiopsyhics Laboratory (RPL) uniwersytetu w Sydney przy współpracy z Council for Scientific and Industrial Research (CSIR). Zespołem projektowym kierował dr John H. Piddington.
Była to udoskonalona wersja radaru LW/AW Mk. I zaopatrzona w inne komponenty nadajnika oraz zmodyfikowaną i poszerzoną kratownicę dla zapewnienia lepszych warunków pracy operatorów. Kratownicę i zespół antenowy opracował J.G. Worledge.
Radar ten był produkowany seryjnie przez liczne zakłady:
– nadajniki i odbiorniki w zakładach The Gramophone Company Ltd. w Homebush koło Sydney (New South Wales) (produkowano tu anteny oraz stalową kratownicę), zakłady New South Wales Government Railways (w skrócie NSWGR, filia Eveleigh Railway Carriage Workshops, wydział na Wilson Street w Eveleigh, przedmieścia Sydney (New South Wales),
– brezentowy namiot inna filia NSWGR Tarpaulin Shot w Chullora,
– elementy kratownicy dostarczały zakłady Newland Brothers Pty. Ltd. oraz Shell Oil Company w Rosehill.
Podczas wojny wyprodukowano 24 egzemplarze dla sił australijskich, 83 egzemplarze dla wojsk amerykańskich, oraz 12 egz. dla walczących w Birmie oddziałów brytyjskich.
Dane techniczne:
| Częstotliwość: Długość fali: Częstotliwość impulsów: Czas emisji impulsu: Moc impulsu: Zasięg: |
200 MHz 1,5 m 50 Hz 20 µs 40-50 kW ok. 200 km |
Opis konstrukcji:
W nadajniku jako lampy pracowały 4 triody typu 100TH Eimac importowane z USA. Do zobrazowania sytuacji stosowano jeden wyświetlacz typu A o średnicy 5 cali (127 mm). Zasilanie aparatury radaru za pomocą spalinowego generatora o mocy 5 kVA i napięciu 240 V.
