Historia konstrukcji:
Armata przeciwpancerna 3,7 cm Pak została opracowana w drugiej połowie lat 20-tych XX wieku w niemieckich zakładach Rheinmetall-Borsig AG z Düsseldorfu.
Holandia zakupiła partię tych dział w drugiej połowie kat 30-tych XX wieku.
Dane techniczne:
Kaliber: Amunicja: Masa: Wymiary: Długość lufy: Odrzut lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kat ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
37 mm 37x250R na stanowisku 328 kg, w transporcie 440 kg 3.400 x 1.650 x 1.170 mm z zamkiem 1.654,8 mm (w tym część gwintowana 1.308 mm) maksymalny 595 mm od -8° do +25° 59° 20 strz./min |
Amunicja:
Przeciwpancerna
Długość naboju: Długość łuski: Średnica dna łuski: Masa naboju: Masa pocisku: Masa materiału wybuchowego: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
337 mm 250 mm 51,5 mm 1,32 kg 0,685 kg 0,013 kg 0,189 kg Digl.R.P.-8.2 762 m/s |
Pełnokalibrowy pocisk przeciwpancerny był wykonany z wysokogatunkowej stali stopowej. Zapalnik denny niemieckiego typu Bd.Z. 5103 pobudzał niewielki ładunek wybuchowy. Ponadto w części dennej pocisku znajdował się smugacz.
Przebijalność płyty pancernej odchylonej od pionu o 30 stopni:
odległość 100 m 500 m 1000 m 1500 m |
grubość 34 mm 29 mm 22 mm 19 mm |
Odłamkowa Brisantgranat
Długość naboju: Długość łuski: Średnica dna łuski: Masa naboju: Masa pocisku: Masa materiału wybuchowego: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
341,5 mm 250 mm 51,5 mm 1,32 kg 0,61 kg 0,026 kg 0,175 kg Digl.R.P.-8.2 745 m/s 7.200 m |
Pocisk typu HE w górnej części grubościennej skorupy mieścił komorę ładunku wybuchowego, natomiast w dolnej duży smugacz. Niewielki ładunek wybuchowy był pobudzany głowicowym zapalnikiem uderzeniowym niemieckiego typu A.Z. 39 (Rh.S. 274 lub Rh.S. 222).
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze otrzymały oznaczenie 3,7 cm Pak 153 (h).