Historia konstrukcji:
Brytyjskie lekkie pojazdy gąsienicowe, znane w Australii pod ogólną nazwą Bren Gun Carrier. Poza egzemplarzami importowanymi były one także budowane seryjnie w Australii z wykorzystaniem podzespołów Forda (zbudowano ponad 5000 egzemplarzy). Pierwsze egzemplarze opuściły zakłady Victorian Railways Workshops w Newport w marcu 1940 roku.
Były one także produkowane w licznych zakładach związanych z obsługą kolei: Victorian Railways, South Australian Railways w Islington, Metropolitan Gas Company w Fitzroy (Victoria) oraz oddziałach Western Australian Railways (State Engineering Works z Fremantle, WA). Ważnym członkiem grupy produkcyjnej były zakłady Ford Motor Company w Homebush (New South Wales) które były także dostawcą silników i skrzyń biegów.
Opracowano także wersje rozwojowe bazowego pojazdu w postaci modeli Carrier, Machine Gun, LP No.2 (Aust.) oraz Carrier, Machine Gun, No.2A (Aust.). Główną zmianą było wprowadzenie spawanego kadłuba w miejsce nitowanego. Kolejny model Carrier, Machine Gun, LP No. 3 (Aust.) zbudowany w 1944 roku w postaci prototypu zrywał z systemem sterowania za pomocą bocznego wychylenia wózka jezdnego wyginającego w łuk gąsienicę i w to miejsce zaimplementowano klasyczny mechanizm różnicujący prędkość obrotowa gąsienic po obu stronach pojazdu.
Zbudowano także modele specjalistyczne:
– Carrier, Anti-Tank, 2-pdr (Aust.) – produkowane przez zakłady Metropolitan Gas Works z Melbourne, z silnikiem przesuniętym do przodu po lewej stronie i dużym przedziałem bojowym z tyłu gdzie zamontowano armatę przeciwpancerną QF 2-pdr. Próby przeprowadzono w sierpniu i wrześniu 1941 roku, a badania poligonowe zmodyfikowanego prototypu przeprowadzono w lutym 1942 roku. Ich pomyślne wyniki (na dystansie 800 jardów uzyskano 12 trafień w ruchomy cel spośród 15 oddanych strzałów) spowodowały zamówienie 200 pojazdów seryjnych z dostawami od maja 1942 roku.
– Carrier, 3-inch Mortar (Aust.) z silnikiem przesuniętym do przodu i umieszczonym po lewej stronie kierowcy, z dużym przedziałem bojowym z tyłu mieszczącym w podłodze jarzmo dla moździerza 3-inch Mortar.
– gąsienicowa ciężarówka na bazie LP 3, która została pozbawiona opancerzenia.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Wymiary: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Zasięg: Pokonywanie rowów: Uzbrojenie: Opancerzenie: |
od 2 do 5 osób w zależności od wersji 3750 kg 3650 x 2000 x 1600 mm silnik 8-cyl. w układzie V, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 3916 cm3 (239 cu.in.), typu Ford 59 o mocy 85 KM przy 3400 obr./min ok. 50 km/h 250 km 1,6 m w zależności od wersji do 12 mm |
Opis konstrukcji:
Silnik bazowej wersji znajdował się po środku. Przed nim zajmował miejsce kierowca i strzelec – pomiędzy ich stanowiskami znajdowała się chłodnica wody z obiegiem powietrza wymuszonym wentylatorem. Po obu stronach silnika znajdował się przedział bojowy. Z silnika naped był przekazywany do tyłu na most typu samochodowego. Zawieszenie typu Horstmann obejmowało wózki jezdne amortyzowane skośnymi sprężynami spiralnymi.
