Historia konstrukcji:
Armata kolejowa K. 12 była używana przez siły zbrojne Niemiec.
Została opracowana w niemieckich zakładach Friedrich Krupp A.G. w Essen. Nowy model działa dalekonośnego opracowywano od 1934 roku.
Próby prototypu K 12 V trwały od 1938 roku (w katalogu wzorów uzbrojenia otrzymała oznaczenie Gerät 5-2104). Finalna wersja K 12 N została ukończona w czerwcu 1940 roku (w katalogu wzorów uzbrojenia otrzymała oznaczenie Gerät 5-2105). Wyprodukowano tylko te 2 egzemplarze. Cena jednostkowa ok. 1,5 miliona RM.
Zastosowanie:
Działa tego typu użytkowała tylko jedna jednostka Eisenbahn-Artillerie-Batterie 701 (czyli 701. bateria artylerii kolejowej) – pierwszy egzemplarz od sierpnia 1940 roku. W listopadzie 1940 roku oddano pierwsze strzały na terytorium Wielkiej Brytanii (łącznie podczas wojny bateria wystrzeliła 83 pociski) – ostrzelano między innymi tak odległe cele jak przedmieścia Maidstone w okolicach Kent.
W 1944 roku najpierw w maju jedno działo zostało zbombardowane w okolicach stacji Valenciennes (odesłana do naprawy do Rügenwalde), a następnie we wrześniu 1944 roku wobec braku możliwości dalszego odwrotu (zniszczony most na rzece Scheldt) druga armata została zniszczona w Sluiskil w Holandii.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa całkowita: Masa lufy: Długość całkowita: Długość lufy: Odrzut lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
211 mm na stanowisku 309.000 kg, w transporcie 317.000 kg 88.708 kg 41.360 mm 33.549 mm (w tym część gwintowana 27.742 mm) 700-750 mm od +25° do +55° 7° 1 strz./5 min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana, o 8 prawoskrętnych zwojach. Objętość komory nabojowej 343 dm3. Zastosowano zamek klinowy o ruchu poziomym. Żywotność lufy wynosi ok. 90 wystrzałów.
Platforma kolejowa miała z przodu dziesięcioosiowy wózek jezdny, natomiast z tyłu ośmioosiowy wózek jezdny (nacisk na oś 17,5 tony). Na stanowisku stałym stosowano specjalną platformę obrotową Vögele Drehscheibe, która umożliwiała pełny ostrzał dookrężny.
Amunicja:
Stosowano amunicję rozdzielnego ładowania z głównym ładunkiem miotającym umieszczonym w stalowej łusce oraz dodatkowym ładunkiem miotającym umieszczonym w cylindrycznym worku z materiału.
Wojenna produkcja amunicji wyglądała następująco:
1940 r. – 161 szt.
1941 r. – 199 szt.
1942 r. – 105 szt.
1943 r. – 206 szt.
Burząca 21 cm Granate 35
| Długość pocisku: Masa pocisku: Masa materiału wybuchowego: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
985 mm 107,5 kg 7,85 kg 250 kg 1.625 m/s 115.000 m |
Pocisk 21 cm Gr. 35 typu HE z korpusem wypełnionym ładunkiem materiału wybuchowego, zaopatrzony w głowicowy zapalnik uderzeniowy typu Hbgr.Z. 35 K.
