Granatnik przeciwpancerny Panzerfaust 250 m

Historia konstrukcji:
Granatnik przeciwpancerny Pzf. 250 m był używany przez siły zbrojne Niemiec.

Opracował go zespół konstruktorów na czele którego stał dr inż. Heinrich Langweiler z niemieckich zakładów Hugo Schneider A.G. (w skrócie HASAG) w Leipzig (pol. Lipsk).

Jest to ostania wersja serii granatników Panzerfaust wykorzystująca głowicę opracowaną dla granatnika przeciwpancernego Pzf. 150. Ponieważ znacznie wzrosła prędkość lotu pocisku co pozwoliło uzyskać płaski tor jego lotu, zatem coraz częściej odpalano granatnik opierając go na ramieniu strzelca. W tej pozycji znacznie wygodniej było zastosować chwyt pistoletowy ze spustem. W połączeniu z planowanym wielokrotnym użyciem wyrzutni (rura miała wytrzymać do 10 odpaleń) i powiększoną donośnością, miało to pozwolić na znaczne zwiększenie siły ognia niemieckiej piechoty przy lepszej poręczności – strzelec mógł zabrać ze sobą kilka dodatkowych pocisków i wielokrotnie wystrzelić do nacierających czołgów przeciwnika.

Koniec wojny przerwał te ambitne plany, ale ich pływ widać chociażby w konstrukcji powojennego rosyjskiego granatnika przeciwpancernego RPG-2.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *