Historia konstrukcji:
Eksperymentalny radar wczesnego ostrzegania ShD został opracowany w 1939 roku w australijskim instytucie Radiopsyhics Laboratory (RPL) uniwersytetu w Sydney przy współpracy z Council for Scientific and Industrial Research (CSIR). W pracach projektowych brał udział dr John H. Piddington. Jego nazwa pochodzi od Shore Defence.
Wykorzystano przekazane przez Wielką Brytanię informacje o technice radarowej oraz podzespoły lotniczego radaru ASV Mk. I (zmodyfikowane nadajnik i odbiornik dostosowano do znacznie większej anteny) .
Pierwszy egzemplarz zainstalowano w Dover Heights koło Sydney. 12 grudnia 1941 roku udało się wykryć przelatujący samolot z odległości 62 mil.
Dane techniczne:
| Częstotliwość: Długość fali: Zasięg: |
200 MHz 1,5 m ok. 50 km |
Opis konstrukcji:
W nadajniku jako lampy zastosowano 2 triody typu VT90, które były importowane z Wielkiej Brytanii. Ścianowa antena nadawczo-odbiorcza składała się z 36 dipoli. Była ona zbudowana z 3 sekcji – łączna masa wynosiła ok. 1200 kg, natomiast wymiary 6 m x 5 m. Była ona zamocowana na obrotowej podstawie i napędzana silnikiem hydraulicznym (masa układu ok. 600 kg). Na potrzeby testów radaru zbudowano mały murowany budynek nad brzegiem morza aby uniknąć zakłóceń wynikających od odbić echa radarowego od przeszkód terenowych. Masa nadajnika wynosiła ok. 550 kg, natomiast odbiornika ok. 550 kg. Prototyp dysponował dwoma wyświetlaczami typu A.
