Historia konstrukcji:
Czołgowy karabin maszynowy M.G. 37 (t) był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Zaprojektował go Václav Holek pracujący w czechosłowackich zakładach Československá Zbrojovka a.s. w Brnie. Nowy karabin otrzymał indeks fabryczny ZB-35. Przyjęty na uzbrojenie armii czechosłowackiej pod oznaczeniem Těžký kulomet vz. 37. Przejęty w dużych ilościach przez siły zbrojnej Niemiec po aneksji Czechosłowacji w marcu 1939 roku. Produkcję seryjną kontynuowano pod niemieckim nadzorem i do 1942 roku wyprodukowano 6.500 egzemplarzy. Produkcję karabinów w zakładach w Vsetíně kontynuowano aż do 1944 roku.
W katalogu wzorów uzbrojenia otrzymał oznaczenie Gerät 2-1003.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Masa lufy: Długość całkowita: Długość lufy: Szybkostrzelność: |
7,9 mm 7,9×57 18,8 kg 7,3 kg 1.105 mm z tłumikiem ognia 678 mm, bez tłumika ognia 635 mm regulowana 500 lub 700 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór w lufie. Zamek ryglowany przez przekoszenie w płaszczyźnie pionowej. Mechanizm spustowy typu iglicznego. Szybkowymienna lufa o 4 prawoskrętnych bruzdach o skoku 240 mm, chłodzona powietrzem. Dla poprawienia chłodzenia lufa gęsto żebrowana poprzecznie. Zasilanie broni prawostronne z taśmy metalowej rozsypnej na 200 naboi typu Patronengurt 37 (t). Umieszczony po lewej stronie broni regulator szybkostrzelności pozwalał na wybranie dwóch trybów ognia.
Jarzmo broni i celownik w zależności od wersji pojazdu:
czołg Pz.Kpfw. 35 (t) – kąt podniesienia lufy w przedziale od -10° do +25°, celownik T.Z.F. 38 (t), podobnie jak stanowisko kadłubowe sprzężony karabin maszynowy z racji niezależnego jarzma dysponował dodatkowym celownikiem M.G.Z.F. 38 (t).
czołg Pz.Kpfw. 38 (t) – kąt podniesienia lufy w przedziale od -10° do +25°, celownik T.Z.F. 38 (t), podobnie jak stanowisko kadłubowe sprzężony karabin maszynowy z racji niezależnego jarzma dysponował dodatkowym celownikiem M.G.Z.F. 38 (t).
Amunicja:
Najczęściej wykorzystywano naboje zaopatrzone w łuski stalowe o masie 10,9 g, długości 57 mm i średnicy dna 11,95 mm.
Zwykła Patrone schweres Spitzgeschoß
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
80,6 mm 35,3 mm 26,7 g 12,8 g 2,75g 755 m/s |
Pocisk s.S. pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. Miał on balistykę zoptymalizowaną do strzelania na duże odległości.
Z odległości 100 m pocisk przebijał płytę pancerną o grubości 5 mm ustawioną pionowo.
Przeciwpancerna Patrone Spitzgeschoß mit Kern
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa rdzenia: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
80,6 mm 37,3 mm 25,45 g 11,55 g 5,8 g 2,8 g 785 m/s |
Pocisk S.m.K. pełnopłaszczowy z rdzeniem stalowym.
Z odległości 100 m pocisk przebijał płytę pancerną o grubości 8 mm odchyloną o 30 stopni od pionu.
Przeciwpancerna ze smugaczem Patrone Spitzgeschoß mit Kern L’Spur
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa rdzenia: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
80,6 mm 37,3 mm 23,95 g 10,0 g 2,6 g 2,8 g 785 m/s |
Pocisk S.m.K. L’Spur pełnopłaszczowy z rdzeniem stalowym, w którego dennej części umieszczono smugacz.
Z odległości 100 m pocisk przebijał płytę pancerną o grubości 8 mm odchyloną o 30 stopni od pionu.
Przeciwpancerna Patrone Spitzgeschoß mit Kern (geharted)
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa rdzenia: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
80,5 mm 28,6 mm 26,8 g 12,6 g 8,25 g 3,6 g 875 m/s |
Pocisk S.m.K.(H) pełnopłaszczowy z rdzeniem z węglika wolframu.
Z odległości 100 m pocisk przebijał płytę pancerną o grubości 13 mm odchyloną o 30 stopni od pionu.
Szkolna Platzpatrone 33
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa ładunku miotającego: |
80,6 mm 31 mm ? g 1 g |
Używane do celów szkoleniowych ślepe naboje z drewnianym pociskiem Holzgeschoß 33 (wydrążonym w środku), który rozpadał się po opuszczeniu lufy.
