Historia konstrukcji:
Motocykl opracowany w 1939 roku we włoskich zakładach Società Anonima Moto Guzzi w Genui. Model ten powstał na bazie rozwiązań z poprzednich modeli GT 17 oraz GT 20. W latach 1940-1945 wyprodukowano 6390 egzemplarzy. Używany głównie solo, ale część pojazdów zaopatrzono w wózek boczny.
Charakterystycznym znakiem rozpoznawczym wersji solo był zaczep na kierownicy pozwalający umocować ręczny karabin maszynowy. Rozwiązanie to okazało się jednak niepraktyczne ponieważ prowadzący pojazd nie był w stanie równocześnie skutecznie operować uzbrojeniem i prowadzić pojazd.
Dane techniczne:
| Masa: Wymiary: Rozstaw osi: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zbiornik paliwa: Zużycie paliwa: |
własna 179 kg 2.220 x 790 x 1.065 mm 1.455 mm silnik 1-cyl. chłodzony powietrzem, pojemność 498 cm3, o mocy 13,2 KM przy 4.000 obr./min 4 biegi na drodze 85 km/h 13,5 l ok. 4 litry / 100 km |
Opis konstrukcji:
Rama rurowa, stalowa. Zawieszenie z przodu widelec trapezowy z amortyzatorem ciernym, natomiast z tyłu zastosowano trójkątny wahacz z ukrytą sprężyną i amortyzatorem ciernym. Instalacja elektryczna o napięciu 6 V. Wersja z wózkiem bocznym była bardzo wygodna ponieważ zachowano resorowanie tylnego koła pojazdu, a także zastosowano resorowanie koła wózka.
Czterosuwowy silnik z mieszanym układem górno-dolnozaworowym (ssący – dolny, wydechowy – górny). Cylinder umieszczony poziomo. Koło zamachowe umieszczone na zewnątrz kadłuba silnika. Średnica cylindra 88 mm, skok tłoka 82 mm, stopień sprężania 4,7:1. Gaźnik typu Dell’Orto MC 26 F. Skrzynia biegów sterowana nożnie, napęd na tylne koło był przekazywany za pomocą łańcucha. Hamulce mechaniczne. Stosowano opony rozmiaru 3.50-19”.
