Motocykl Motociclo paracadutabile Aeromoto Volugrafo 125

Historia konstrukcji:

Motocykl opracowany w 1942 roku we włoskich zakładach Aeromoto Officine Maccaniche Volugrafo w Turynie. Zaprojektował go zespół którym kierował Claudio Belmondo. Ten malutki skuter został opracowany na potrzeby włoskich jednostek powietrzno-desantowych. Kompaktowe rozmiary i składana kierownica pozwalały na umieszczenie pojazdy w zasobniku desantowym zrzucanym na spadochronie. Zaadaptowano rozwiązania konstrukcyjne z cywilnego skutera miejskiego typu „Belmondo” opracowanego w 1938 roku i produkowanego seryjnie od 1939 roku.

Do 1944 roku wyprodukowano około 2000 egzemplarzy (fabryka została zbombardowana w tym roku przez alianckie lotnictwo).

Dane techniczne:

Masa:
 
Ładowność:
Długość:
Wysokość:
Szerokość:
Prześwit:
Rozstaw osi:
Jednostka napędowa:
 
 
Skrzynia przekładniowa:
Prędkość maksymalna:
Zbiornik paliwa:
własna 51,5 kg,
gotowy do jazdy 59 kg
115 kg
1.050 mm
880 mm, po złożeniu kierownicy 530 mm
625 mm, po złożeniu kierownicy 310 mm
115 mm
715 mm
silnik 1-cyl. chłodzony powietrzem,
pojemność 123 cm3,
o mocy 2 KM przy 3.600 obr./min
2 biegi plus reduktor
na drodze ok. 50 km/h
9,5 l

Opis konstrukcji:

Podwójna rama rurowa wykonana ze stali. Przedni widelec ze składaną kierownicą dla zmniejszenia rozmiarów do załadunku w kontener desantowy. Zawieszenie kół sztywne. Instalacja elektryczna o napięciu 12 V. Układ zapłonowy typu Bosh ULA 1 CL 27, z prądnicą typu Carallo F.M.V. 12V 20W.

Silnik dwusuwowy. Średnica cylindra 52 mm, skok tłoka 58 mm, stopień sprężania 6:1. Gaźnik typu Dell’Orto T2/16. Napęd poprzez skrzynię biegów zaopatrzoną w terenowy reduktor (pozwalał pokonywać wzniesienia o nachyleniu 45%) był przekazywany łańcuchem na tylne koło. Zbiornik paliwa znajdował się bezpośrednio pod siedzeniem.

W konstrukcji tej zastosowano nietypowe rozwiązanie w postaci podwójnych kół rozmiaru 2.50-13” (ciśnienie powietrza z przodu 1,8 atm, z tyłu 2 atm), co miało zapewnić mniejszy nacisk na grunt i poprawić stabilność podczas jazdy po drodze. Układ hamulcowy mechaniczny typu SIAMT z hamulcami bębnowymi z przodu i z tyłu.

Dla zwiększenia możliwości transportowych można było podczepić lekką jednoosiową przyczepkę.

Źródła:

Tomasz Szczerbicki „Motocykle II Wojny Światowej”, wyd. L&L, 2006

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *