Historia konstrukcji:
Motocykl opracowany w 1940 roku we włoskich zakładach Gilera & C. S.p.A. w Mediolanie. Była to udoskonalona wersja modelu Gilera LTE. Na potrzeby włoskiej armii dostarczany najczęściej z wózkiem bocznym.
Dane techniczne:
| Masa: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: |
? kg silnik 1-cyl. chłodzony powietrzem, pojemność 498 cm3, o mocy 14 KM 4 biegi na drodze 95 km/h (z wózkiem bocznym) |
Opis konstrukcji:
Rama rurowa, stalowa. Zawieszenie z przodu widelec trapezowy z amortyzatorem ciernym, natomiast z tyłu zastosowano trójkątny wahacz umocowany za silnikiem, który był amortyzowany spiralnymi sprężynami umieszczonymi w poziomych obudowach (z możliwością regulowania siły napięcia sprężyn). Instalacja elektryczna o napięciu 6 V.
Wózek boczny był produkowano w dwóch wersjach – dwumiejscowy z resorowanym kołem wózka oraz jednomiejscowy bez amortyzacji, z kołem zapasowym mocowanym na tylnej ścianie.
Czterosuwowy silnik dolnozaworowy (sv). Średnica cylindra 84 mm, skok tłoka 90 mm, stopień sprężania 5:1. Skrzynia biegów sterowana nożnie, napęd na tylne koło był przekazywany za pomocą wałka. Budowano także wersję z napędzanym kołem bocznego wózka. Hamulce mechaniczne. Stosowano opony rozmiaru 3.50-19”.
